مقایسه عملکرد مدل کاکس و روش k ـ نزدیکترین همسایگی در تخمین بقای بیماران پیوند کلیه

مقدمه و هدف: روش رایج در برآورد بقا، مدل کاکس است که اعتبار نتایج آن، به پذیره مخاطرات متناسب وابسته است. روش k- نزدیکترین همسایگی یک روش ناپارامتری برای احتمالات بقا در جوامع ناهمگن می­باشد. هدف این مطالعه مقایسه کارایی مدل کاکس و روش k- نزدیکترین همسایگی (knn) است. روش کار: این مطالعه کوهورت گذشته­نگر بر روی 475 بیمار دریافت کننده پیوند کلیه طی سال­های 1390-1373 شهر همدان می­باشد. اطلاعات از پرونده­های پزشکی بیماران استخراج شد. مدت زمان بین پیوند کلیه و رد برگشت ناپذیر پیوند به عنوان پاسخ در نظر گرفته شد. برای مدل­سازی داده­ها، از مدل کاکس و روش knn و برای مقایسه کارایی مدل­ها  از خطای پیش­بینی نمره بری­یر استفاده شد.  نتایج: از 475 گیرنده پیوند، 55 نفر (11.50%) رد پیوند داشتند. میزان بقای 5 ، 10 و 15 سال به ترتیب 91.70%، 84.90% و 74.50% بدست آمد. تعداد همسایگی بهینه با روش اعتبار سنجی متقاطع برابر 45 بدست آمد. نمره بری­یر برای الگوریتم knn در زمان­های 5، 10 و 15 سال 0.003، 0.006 و 0.007 و برای مدل کاکس به ترتیب 0.036، 0.058 و 0.069 بدست آمد. روش knn با تعداد همسایگی 45 خطای پیش­بینی کمتری در زمان­های 5، 10 و 15 سال نسبت به مدل کاکس دارد که نشان می­دهد این روش عملکرد بهتری دارد. نتیجه نهایی: نتیجه این مطالعه نشان می­دهد که پیش­بینی روش knn نسبت به مدل کاکس زمانی که حجم نمونه بالا و تعداد متغیر­های پیشگو زیاد است، دقت بالاتری دارد.